KANGREN

Bir hasta düşünün…
Son 2 senedir konulan her teşhis hatalı, yapılan her tedavi hasarlı, artık uzuv kaybı kaçınılmaz olmuş. Bir doktor düşünün… Elinde yeterli teçhizatı yok, ortam desen hiç steril değil, bırak anlını silecek hemşire, ameliyathane bile sorunlu… İşte tam da böyle bir ortam var Beşiktaş camiasında. Konyaspor maçında alınan dirençli galibiyeti konuşacağız, detaylıca da anlatacağız ancak, süreci doğru okumazsak, basın toplantılarında kulaklıla fantezi müzik dinleyip, efkâlı, efkârlı sorular soran muhabirler gibi oluruz.

Hadi biraz soru cevap yapalım.

Soru: Beşiktaş’ta geride kalan 19 haftada Merkez orta saha oyuncularının toplam maç başı defansif katkıları nedir?
Cevap: 0.9!

Soru: Beşiktaş’ta geride kalan 19 haftada Merkez orta saha oyuncularının toplam maç başı ofansif katkıları nedir?
Cevap: 1.7!

Soru: Takımda haftalardır formsuz olan sağ bek Rosier’in alternatifi var mı?
Cevap: Yok!

Soru: Takımda haftalardır sakat olan Ghezzal’ın alternatifi var mı?
Cevap: Yok!

Soru: Sezon başında 39 yaşında olan Atiba ve 33 yaşında Josef’in alternatifi alındı mı?
Cevap: Yok!

Soru: Rıdvan, Emirhan, Serdar gibi 3 ÖZ KAYNAK değerinizi kaybettiniz ortamda, yerine kaç gençi A takım kadrosuna alabildiniz?
Cevap: 0!

Sonuç? 0’dan 1…
Kusura bakmayın da beyler sınıfta kaldınız.

Kadro mühendisliğinde, yani işin matematiğinde sınıfta kaldınız.
Takım kimyasını doğru oluşturmakta sınıfta kaldınız.
Camia bilincini yükseltecek her türlü hamlede geç kaldınız.
Beşiktaş’ı haftalarca lime lime doğradılar, bırakın engel olmayı, yeri geldi bıçaklarını bilemelerine ses çıkartmadınız.
Gençleşeceğiz! Dediniz, torbadan Dele, Redmond çektiniz.
Proje dediniz, dereyi geçerken at değil, sürü değiştirdiniz.
Amatör şubeleri yerle yeksan ettiniz, hepsini küme düşme hattına mahkum edip, taraftara, sosyal medayada racon kestiniz.
İşte tüm bu gerçeklerden sonra Şenol hocayı arayıp “Hocam gel kurtar bizi dediniz”.

Tüm bu gerçekleri tokat gibi yüzümüze vurduktan sonra, gelelim Konya deplasmanına… Kangren olmuş bir hastayı, transfersiz tedavi etmeye çalışan bir Şenol Güneş sevinci vardı maç sonunda. Hoca yedek kulübesinde öyle bir sıçradı ki Josef’in golünden sonra, İsyandı bu aslında. Gerçi alışıktı hoca, idmanlı yani. Bir önceki serüveninde elinden her sezon bir stoperi alınmıştı mesela. Sol stopper diye diye saçları beyazlattı, Tosic’i aldılar hani şu Gençlerbirliği'nden sol bek olan. Yılmadı, o Tosic’i şampiyonlar liginin altın karmasına soktu hem de sol stopper olarak. Şimdi de hoca, “bana defansif açıdan kuvvetli bir Merkez orta saha alın” diye haykırıyor, sesini duyabilene…

Peki Şenol Güneş ne yaptı?

Gelir gelmez çıkmak zorunda kaldığı Derbi dışında mağlubiyet almadı.

Son 4 maçta 10 puan topladı.

Tayfur’u toparladı, ondan önce sahada sadece 7 dakika kalan Cenk’i toparladı, Gedson’u kendine getirdi, Weghorst’a bir dokundu, pir dokundu. Camianın en az yarısına, “Beşiktaş’ta kaleci varmış yahu” dedirtti. Finali ise şu cümleyle taçlandırdı. “ Oyuncularım şunu bilecek. Beşiktaş için buradalar. Beşiktaş’a katkı yapanın, benim de başımın üstünde yeri var.” İşte bu umuttur taraftarı hala ayakta tutan. Beşiktaş, tekrar kazanma ritmini yakalamaya, büyük takım refleksi göstermeye çalışıyor aslında. Bu sebeple belki son 2 sezonda ilk defa doğru hamleleri yapmanızın tam zamanıdır. Aboubakar’ı aldınız. Almak zorunda kaldınız aslında. Şimdi bu takımın yol geçen hanı olan Merkez orta sahasını da kapatın. Kapatın ki, Şenol Güneş Beşiktaş’ın kangren olmuş uzuvları kopmadan, sizin motorlarınızı yeniden maviliklere sürmenize olanak sağlasın.